Zespół cieśni nadgarstka

Zespół cieśni nadgarstka – Opis schorzenia

Drętwienia palców są najpopularniejszymi skargami z jakimi pacjenci zgłaszają się do chirurga ręki. Najczęstszą przyczynę dolegliwości stanowi przewlekły ucisk na nerw pośrodkowy na poziomie nadgarstka. Mimo to choroba nadal pozostaje w czołówce najtrudniej rozpoznawanych i przez to nieprawidłowo leczonych problemów ręki. Występowanie dolegliwości kojarzymy bowiem ze zmianami w kręgosłupie szyjnym lub chorobą zwyrodnieniową rąk. Prawdziwym powodem drętwienia okazuje się jednak najczęściej miejscowy ucisk zamykający tętnice odżywiające nerw.

Zespół cieśni nadgarstka – Przebieg schorzenia

Do powstania choroby prowadzi przewlekłe często wieloletnie przeciążanie ręki powodujące pogrubienie leżącej na nerwie pośrodkowym tkanki – tak zwanego więzadła poprzecznego nadgarstka. Rozwojowi choroby sprzyja wiele schorzeń takich jak cukrzyca czy reumatoidalne zapalenie stawów.

Charakterystyczne dolegliwości pojawiają się w środku nocy, boleśnie zdrętwiałe trzy pierwsze palce regularnie wybudzają ze snu. W dzień napadowe drętwienia utrudniają prowadzenie samochodu czy jazdę rowerem. W kolejnej fazie ręka traci zręczność – nie potrafimy nawlec igły, upuszczamy drobne przedmioty. Końcowemu stadium choroby towarzyszy stałe zdrętwienie pierwszych trzech palców i zanik mięśni podstawy kciuka. Dla postawienia prawidłowego rozpoznania najważniejsze jest dokładne zbadanie chorej ręki przez doświadczonego lekarza ale także ocena przewodnictwa nerwu w badaniu EMG jak i jego budowy oraz wewnętrznej struktury w obrazie usg.

Zespół cieśni nadgarstka – Leczenie w MasterHand Warszawa

Mimo podejmowanych czasami w początkowym stadium choroby prób leczenia fizjoterapeutycznego czy iniekcjami sterydowymi podawanymi do kanału nadgarstka należy przyjąć, że leczenie powinno być operacyjne. Polega na usunięciu przyczyny ucisku nerwu przez przecięcie leżącego na nim więzadła i odblokowanie przez to odżywiających nerw tętnic. Operację przeprowadza się w znieczuleniu regionalnym lub miejscowym, bez konieczności narkozy. W zależności od zaawansowania choroby oraz problemów towarzyszących zabieg może być wykonany metodą endoskopową polegającą na wprowadzeniu do wnętrza ręki kamery pozwalającej przez małe nacięcie w skórze miniinwazyjnie usunąć ucisk albo przez klasyczne przecięcie wszystkich warstw tkanek leżących nad nerwem.

Już pierwszej nocy po udanej operacji mijają nękające bóle, a w ciągu kolejnych tygodni sprawność ręki ulega stopniowej poprawie. Przecięte w czasie operacji więzadło goi się przez około 2-3 miesiące i po tym czasie ręka stopniowo odzyskuje zdolność do podejmowania większego wysiłku.
Zwykle podczas gojenia pozwalamy na używanie ręki do lekkich czynności domowych. Rehabilitacja jest niezbędna w trudniejszych przypadkach i jest prowadzona przez wyspecjalizowaną w terapii ręki fizjoterapeutkę. Odbywa się na umawianych co kilka dni w zależności od potrzeb – spotkaniach. Bardzo ważne jest aktywne zaangażowanie pacjenta i skrupulatne przestrzeganie zaleceń, dlatego pacjent dokładnie informowany odnośnie postępowania w domu.

Powikłania przy prawidłowo przeprowadzonym zabiegu zdarzają się rzadko, zwykle mają postać powoli ustępującej nadwrażliwości blizny. Należy podkreślić że zwykle nie pojawiają się przy zabiegach endoskopowych. Jednak większy problem w leczeniu tej choroby stanowią chorzy którzy z różnych powodów trafiają do operacji zbyt późno. W ostatniej fazie choroby nie ma już właściwie nadziei na wyleczenie. Przewlekle niedokrwiony nerw ulega bowiem trwałemu uszkodzeniu i ewentualna operacja może jedynie zatrzymać proces chorobowy nie likwidując wszystkich objawów.